اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد
ترانه ی انسان
من
این جا بودم،از لحظه ی اول
وهنوز اینجاییم
و می بایست در این جا بمانم،تا پایان جهان.
چرا که پایانی بر هستی اندوه بار من نیست
من
بربلندای آسمان بر آمدم
وجهان بی بدیل را پرسه زدم
ودرافلاک شناور شدم،ولی اینجاییم
اسیر داوری ها.
آموزه های کنفسیوس را شنیده ام
به پندهای براهما گوش فرا داده ام
در کنار بودا به زیر درخت دانایی نشستم.
لیکن هنوز اینجاییم
زنده با جهل و کفر.
من
در سینا بودم آن هنگام که یهوه بر موسی نازل شد.
من
معجزات نازاران را در اردن دیدم
من
در مدینه بودم وقتی محمد به شهود رسید
لیکن هنوز اینجاییم در بند سرگردانی
سپس شاهد عظمت بابل بودم
از شکوه جلال مصر درس ْموختم
عظمت پر کشمکش روم را دیده ام
لیک اموخته های پیشینم
نشانه ناتوانی وسستی دست اورد های آن است
با تردستان آین دور به گفت وگو نشستم
با کشیشان آسوری به بحث پرداختم
خوشه چین ژرفای اندیشه ی پیامبران فلسطین شدم
لیکن هنوز در پی حقیقتم
دانایی را از هندوستان آرام،در یافتم
دیرینگی را در عربستان،جست و جو کردم
هر آنچه می بایست شنیدم
لیکن قلبم کور و ناشنوا ست
در دستان حاکمان مستبد گرفتار شدم
ودر بند فاتحان دیوانه ، اسیر
ظلم وجور فرمان روایان را به تحمل نشستم
لیکن هنوز با نیرویی درونی
در تلاشم که روزها را امتداد بخشم
ذهنم سرشار،وقلبم تهی است
جسمم پیر ولی غلبم نوزاد است.
شاید در جوانی قلبم بزرگ شود.
ولی من به درگاه خداوند دست دعا بر می آورم
تا پیرش کند وآن را برساند
به لحظه ی برگشتم به نزد خدا
تنها در آن زمان ،قلبم لبریز خواهد شد
جبران خلیل جبران
حس خوبی دارم
حرف آخر:
خدایا
تو برای خلق انسان به خود آفرین گفتی و من شرمنه ام که این شاهکار مخلوقات تو چنین آلوده گشته
دستم بگیر تا از انسان بودن تنها نسیانش نصیبم نباشد
امید وارم نوشنده ی چشمه ی گوارای تسنیم و پوشنده ی لباس سندس با شید
سلام تسنیم
سلام هل اتی
سلام حاجی
:جستجو